Tekst

De fontein op het Bankaplein vormt een buitenbeentje binnen het oeuvre van Renske Morsk. Voor bijna alle sculpturen van deze beeldhouwer is de torso het onuitputtelijke motief. ‘Zoals ieder uitgangspunt waarin de mens centraal staat. De torso verdraagt allerlei ingrepen in de vorm echter beter dan de complete mensfiguur. Hoofd en ledematen hebben zo’n sterke expressie dat ze als ze worden weergegeven, het beeld te dramatisch, te verhalend wordt,’ zegt ze in de catalogus ‘De torso in Nederland’ uit 1991.
Morks’ beelden zijn in de eerste plaats expressief. Ze tonen dat zij vanuit haar gevoel en intuïtie werkt. Met een sterke draaiing in het lichaam of een achterover gebogen hoofd (soms hebben haar torso’s een hoofd) verwijst Morks naar menselijke emoties. Haar fragmentarisch weergegeven mensfiguren intrigeren enerzijds omdat ze onaf zijn en anderzijds omdat toch zo herkenbaar zijn in houding en vorm.
De torso zien we in haar twee Haagse beelden niet terug. De kleuter op zijn driewieler aan de Diamanthorst is bovendien veel minder expressief dan we van Morks gewend zijn. Ongetwijfeld was haar vakmanschap de reden Morks te vragen een fontein voor het Bankaplein te ontwerpen. De Haagse architect Henk van der Leeden was verantwoordelijk voor het bouwkundige deel. De oorspronkelijke, weelderig uitgevoerde fontein met beelden van onder andere Neptunus en Amphitrite uit 1881 was tussen 1925 en 1928 gesloopt. In 1988 ging de wens van omwonenden in vervulling: opnieuw klinkt er klaterend water. Morks heeft niet geprobeerd de eerdere fontein van architect H. Westra jr. (1843-1911) na te maken. Ze koos voor een sober bronzen object met blad- en plantenmotieven, dat overigens wel de sfeer van de 19e eeuw ademt.