Tekst

Wie wat bewaart, heeft wat. Marian Gobius had het model van haar zandstenen beeld ‘Flora’ gelukkig na jaren nog niet weggedaan. En dat kwam heel goed uit. Vandalen hadden het kwetsbare, naakte meisje van zandsteen in 1980 vernield. Er zou een nieuwe versie van het beeld uit 1945 komen. Om vernielers geen tweede kans te geven, werd het beeld in duurzaam brons uitgevoerd. Sinds 1985 staat ‘Flora’ weer waar ze hoort, in het rosarium van het Zuiderpark.

Toen ‘Flora’, de Romeinse godin van de bloei van bloemen, de lente en het veldgewas, werd onthuld, was Gobius’ beeldhouwcarrière al een eind op streek. Ze had zich in 1934 als zelfstandig beeldhouwer in Voorburg gevestigd. In de jaren daarna maakte en verkocht ze tientallen beelden: portretten, tuinbeelden, kinderkopjes en een aantal oorlogsmonumenten. In Den Haag staan enkele tuinbeelden van haar, waar ‘Flora’ er één van is.

De jonge godin is slechts gehuld in een dikke bloemenslinger. Ze is lieflijk en gracieus. Maar Gobius liet het daar niet bij. Ze gaf ‘Flora’ ook iets stoers mee. De naaktheid, die meestal kwetsbaar maakt, wordt teniet gedaan door ‘Flora’s’ heldhaftige uitstraling. Zoals het een echte godin betaamt. Daarnaast heeft de godin de menselijke warmte die Gobius in al haar beelden legde. Alleszeggend in dat kader is haar uitspraak in ‘Het Binnenhof’ in 1990: ‘Ik wil smoelen met karakter.’ Ze wilde doordringen tot de ziel van degene die ze uitbeeldde. En dat deed ze in haar kenmerkende naturalistische trant. Gobius wond er geen doekjes om: abstracte kunst was niets voor haar.