Tekst

Naar wie zwaait hij daar? Vriendelijk, de blik omhoog gericht. Misschien zegt ‘Flaneur’ journalist mr. Eduard Elias (1900-1967) gedag, de bedenker van zijn personage. Elias vertoefde graag aan de overkant bij restaurant ‘Royal’, destijds Lange Voorhout 44. Ach, misschien is het niemand in het bijzonder, of juist eenieder, want een flaneur pleegt nu eenmaal veelvuldig te groeten.
Op 13 juni 1968 werd het beeld ‘Flaneur’ van Theo van der Nahmer onthuld, een eerbetoon aan Elias, die onder het pseudoniem Flaneur in de krant ‘Het Vaderland’ schreef over Haagse zaken. In ‘Het Vaderland’ van 10 juni 1968 zegt Van der Nahmer over de sculptuur: ‘[…] De figuur Elias heb ik als het ware met Flaneur verbonden, dat is niet aan de buitenkant te zien, maar aan het innerlijk. Het is een Hagenaar geworden, je kunt hem niet in Rotterdam zetten. Dat zei de burgemeester tenminste ook meteen toen hij het beeld zag: Ja, het is een echte Hagenaar!’
Wie anders dan de Haagse beeldhouwer Van der Nahmer had dit beeld kunnen maken. Hij koos voor abstract of figuratief al naar gelang de opdracht en de locatie. Zijn figuratieve bronzen zijn luchtig en licht, in de zin dat het materiaal nooit massief oogt. Dat geldt ook voor ‘Flaneur’. Aanvankelijk werd de opdracht aan de beeldhouwer Mari Andriessen vergeven. Andriessen gaf de opdracht echter terug. En vervolgens klopte het comité bij Van der Nahmer aan.
Van der Nahmer had het beeld in gedachten al ontworpen, want hij wist van de opdracht uit de krant. Flaneur speelde door zijn hoofd en ging voor hem leven. Een figuur met bolhoed, stokje en in de zak van zijn jas een krant, vrolijk goedendag zeggend. En zo is het geworden, met het opschrift: ‘Flaneur – Ik zie rond … en glimlach’.