Tekst

Er is nogal wat te doen geweest over de plaatsing van dit kunstwerk van de beroemde Amerikaanse kunstenaar Sol LeWitt. Architect Sjoerd Schamhart wilde niet dat het zou worden aangebracht aan de tentoonstellingsvleugel van Kunstmuseum Den Haag, die hij ontwierp. ‘Vervuiling’, zo betitelde hij de toevoeging. Toch lijken LeWitts reliëfs met respect voor de architectuur ontworpen. Het is terughoudend van kleur door de travertijnen ondergrond met daarop geometrische figuren in leisteen.

Op 2 november 1990 werd LeWitts gevelobject onthuld ter ere van de vijftigste geboortedag van Josine de Bruyn Kops. De Bruyn Kops overleed op 47-jarige leeftijd, toen ze directrice was van het Museum ‘Het Catharina Gasthuis’ te Gouda. Met LeWitt was ze goed bevriend. Hij wilde haar eren met een kunstwerk. Kunstmuseum Den Haag (destijds nog Haags Gemeentemuseum), waar ze haar museale carrière begon, werd gekozen als locatie. Het museum bezat toen reeds kunst van LeWitt, zoals de zwart-wit gestreepte muurschildering in de centrale hal ‘Wall Drawing # 373’.

‘Het idee of concept is het belangrijkste aspect van het werk […]’, schreef LeWitt in 1967. Hij definieerde zijn eigen werk als conceptuele kunst. Op basis van exact beschreven ideeën laat hij zijn kunstwerken uitvoeren door assistenten, veelal kunstenaars. LeWitt wordt ook wel minimalist genoemd, omdat hij in zijn werk vrijwel uitsluitend de meest eenvoudige vormen gebruikt. Vooral de kubus past hij regelmatig toe. Zo ook in zijn eerbetoon aan De Bruyn Kops. Behalve een kubus zien we van links naar rechts een piramide, een trapezium, een parallellogram en een rechthoek. LeWitt gebruikte zogenaamde isometrische figuren, geometrische figuren waarvan alleen de ribben zijn weergegeven. Hierdoor verkrijgt het tweedimensionale kunstwerk een grote ruimtelijke werking.