Tekst

Op haar tachtigste nam zij nog actief deel aan het Voorburgse culturele leven. Beeldhouwer Marian Gobius stond als medeoprichter en vrijwilliger Museum Swaensteyn met raad en daad bij. Ook kwamen er elke woensdagmiddag kinderen in haar atelier kleien. Toen zij in 1994 overleed, eerde Museum Swaensteyn haar met een expositie. Verder werd een hoek van haar atelier vol gereedschap en kleibeeldjes in z’n geheel overplaatst naar een van de museumzalen. Het is een blijvend eerbetoon aan een markante persoonlijkheid, die ‘nooit iets anders gedaan (heeft) dan beeldhouwen.’

Als jong meisje begon ze haar sculptuurstudie in Zwitserland, om die later in Parijs voort te zetten. In Nederland kreeg ze les van bekende Belgische beeldhouwer Toon Dupuis (1877-1937) en de nestor van de Nederlandse beeldhouwkunst Jan Bronner (1881-1972). Beiden werkten in een naturalistische trant, Bronner wat hoekig en statisch, Dupuis vlot en beweeglijk. Een echte Bronner- of Dupuisadept is Gobius nooit geworden. Weliswaar hield zij het naturalisme vast, maar haar werk is expressiever dan dat van haar beide leermeesters.
Veel gevoel legde ze in de enkele oorlogsmonumenten die ze maakte. En als ze iemand portretteerde, wist ze door te dringen tot het wezen van die persoon, of dat nu een kind was of een volwassene. Gobius maakte van veel belangrijke personen borstbeelden, zoals van prinses Juliana. Bovendien creëerde ze ruim 130 kinderkopjes en tientallen tuinbeelden.

Het beeld ‘Dynamisch-Contemplatief’ is zo’n tuinbeeld. Het staat op een grasveld in de mooie omgeving van Park Marlot. Een jongetje zit op de grond in gedachten verzonken, de blik contemplatief naar beneden gericht. Achter hem staat een tweede jongetje, dat alert voor zich uit blikt, tulpen in de armen. Zijn houding is dynamisch: staand, de benen uit elkaar en het bovenlichaam gedraaid. Met de jongetjes als personificaties, heeft Gobius het contrast tussen de twee gemoedstoestanden harmonisch uitgebeeld.