Tekst

Pim van der Maas is een echte beeldenbouwer. Met zorg construeert hij solide objecten die er fragiel en speels uitzien. De beelden die hij speciaal voor de openbare ruimte maakt, bezitten een hoge attentiewaarde. Meestal zijn ze gebaseerd op een doordacht concept en op min of meer geometrische uitgangspunten. Desondanks gaat de kunstenaar vrijmoedig om met gegevens als vierkant, cirkel, driehoek, lijn, symmetrie, doorsnijding en balans.

De vormentaal van Van der Maas sluit aan bij de abstracte beweging in de beeldhouwkunst die een nieuwe en authentieke vormentaal zoekt die afwijkt dogmatisch constructivisme, minimal art en nieuwe zakelijkheid. Het vertrekpunt voor zowel deze oudere kunststromingen als voor Van der Maas blijven geometrische vormen.

Van der Maas is vooral geïnteresseerd in het spanningsveld tussen vorm en lijn. Tegelijk is hij op zoek naar een doeltreffende vertaling van abstracte begrippen als ritme, herhaling, symmetrie, beweging en dynamiek. Maar in tegenstelling tot de ‘rechtlijnige denkers’ onder de constructivisten zoekt hij vooral naar mogelijke afwijkingen van vaste of voorspelbare patronen. Verrassende toevoegingen en onverwachte vormveranderingen zijn voor hem eerder regel dan uitzondering.

De roestvrij stalen constructie die in 1981 geplaatst werd op het gazon van het Melis Stokepark, is kenmerkend voor de aanpak en zienswijze van Van der Maas. De open constructie bestaat uit twee geïmproviseerde driehoeken, daar verwijst de titel ‘Duo’ naar, en enkele ‘losse’ lijnen die samen doen denken aan een losjes opgezette ruimtelijke tekening. Wie om het beeld heen loopt, ziet dat hoedanigheid en lijnenstructuur voortdurend veranderen. De ‘losse’ onderdelen lijken steeds een andere positie ten opzichte van elkaar in te nemen.