Tekst

Bovenop een grote schijf ligt een bronzen ei. De schijf wordt gedragen door drie natuurstenen zuilen. De zuilen lopen taps toe en hebben een huid als boomschors. Het beeld lijkt een verwijzing naar een nest hoog in de boom. Maar de ‘stammen’ kunnen ook worden gezien als pilaren van een gebouwtje of van een tempeltje ter verering van ‘het ei’, symbool van vruchtbaarheid en nieuw élan.

Het beeld is een voorbeeld van onvervalste postmoderne kunst. Arno van der Mark (destijds beeldhouwer, later cultureel planoloog) is één van de beeldhouwers die het postmodernisme begin jaren tachtig in Nederland introduceerden. Voor postmoderne kunst geldt dat de voorstelling terugkeert en dat er vaak wordt geciteerd. Elementen uit andere tijden en kunststijlen worden overgenomen en naar hartelust gecombineerd. Kunstenaars permitteren zich alle gewenste vrijheden. Van der Mark plaatste geometrische vormen, zoals het ei en de schijf, op pilaren die verwijzen naar klassieke architectuur.

Bij de ontwikkeling van het postmodernisme speelde de tentoonstelling ‘Groene Wouden’ (1983) een belangrijke rol. Van der Mark nam als deelnemer duidelijk afstand van de abstracte, naar zichzelf verwijzende kunst van het modernisme. Hij creëerde een nieuwe relatie tussen kunst en ruimte. De basis voor de interactie tussen kunst en locatie werd gelegd tijdens Van der Marks opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Integratie van beeldende kunst en bouwkunst was daar de heersende opvatting.

Met de schorsachtige huid van de pilaren en het ei bovenop, weerspiegelt het beeld uit 1986 het groene landschap van recreatiepark Madestein. Maar de locatie heeft niet slechts de inhoud van het kunstwerk bepaald. Er is sprake van een wisselwerking. Het object zet ook de betekenis van de omgeving kracht bij. Het ei herinnert aan vogels en de pilaren vertellen hoe fascinerend de huid van een boom kan zijn.