Tekst

De ‘Doorkijkkubus’ van Jack van Osnabrugge die in 1979 werd geplaatst op het winkelpleintje aan de Denenburg is in feite een kubus ín een kubus. De constructie van felgele buizen is aan alle kanten open en ziet er vanuit alle gezichtshoeken hetzelfde uit. De meetkundige principes met betrekking tot gelijkvormigheid zijn exact toegepast en de symmetrie klopt voor de volle honderd procent.

Jack van Osnabrugge startte in 1974 samen met zijn vrouw Ariëtte een atelier in Den Haag. Zijn naam is buiten vakkringen weinig bekend, omdat hij zich altijd afzijdig heeft gehouden van trends en discussies. De kunstenaar studeerde van 1966 tot 1969 aan de Vakschool voor Goud- en Zilversmeden in Schoonhoven en hij vervolgde zijn opleiding van 1970 tot 1974 aan de Fachhochschule für Gestaltung te Pforzheim. Na terugkeer in Nederland bleek dat er in het sieradencircuit moeilijk werk te vinden was voor een edelsmid die in Duitsland was opgeleid en die met edelmetalen werkte in plaats van staal of kunststof.

Van Osnabrugge was echter niet voor één gat te vangen. Hij creëerde een eigen podium waarvoor al snel veel belangstelling bleek te bestaan. Tussen 1974 en 1980 coördineerde hij zijn werkzaamheden vanuit een galerie annex werkplaats in Den Haag. Van daaruit bracht hij ook zijn werk naar buiten.

In de jaren zeventig realiseerde Van Osnabrugge in het kader van de toenmalige Beeldende Kunst Regeling enkele constructivistische sculpturen voor de openbare ruimte in Den Haag. De doorkijkkubus is er daar één van. Naderhand is hij vooral weer sieraden gaan maken waarin geometrische vormen als de cirkel en het vierkant nog wel als bouwstenen fungeren. Door allerlei originele ingrepen of toevoegingen krijgen de sieraden echter uiteindelijk een lyrisch abstracte uitstraling.