Tekst

Hoe geef je bezieling aan een compleet nieuwe wijk? Als antwoord op die vraag schreef Ingrid Mol, zoals ze dat vaker doet in haar kunstpraktijk, een verhaal. Geïnspireerd door de vogelnamen van de straten in de eerste buurt die in Ypenburg werd gebouwd, gaat dat verhaal over een vogelclub. Mol fantaseert hoe bewoners elkaar ontmoeten in een bijzondere club. Geheel vrijwillig nemen ze de rol op zich om een specifieke vogelsoort te verbeelden. Daartoe dragen ze kostuums met vogelkoppen en zingen ze samen in een koor.

In het boek staan behalve de statuten ook verhalen opgetekend over de gang van zaken in de kantine op een clubavond, hoe je in je vogelrol kunt groeien en het concours waaraan de club als vogelkoor deelneemt. Elk lid is door Mol bovendien fraai geportretteerd en van een gedragsbeschrijving voorzien. Ook het lidmaatschapsnummer ontbreekt niet. De club telt maar liefst 36 verschillende vogelsoorten. Het varieert van zanglijsters, spreeuwen en meeuwen tot vlaamse gaai, halsbandparkieten en roofvogels.

Net als bij haar andere kunstprojecten laat Mol het bij De Vogelclub niet bij een boek met illustraties alleen. De vogelkoppen heeft zij in samenwerking met de Haagse keramiekwerkplaats Struktuur 68 ook op groter formaat uitgevoerd. Van elk van de vogelsoorten is er een aantal in oplage gemaakt. In totaal zijn er tijdens de eerste en tweede zwerm van het project Kunst aan Huis samen ruim negentig vogelkoppen op huizen in heel Ypenburg neergestreken. Al fietsend of wandelend door de wijk kun je dus met grote regelmaat zo’n vogel van de club spotten. Je vraagt je direct af hoe dat zou klinken als ze allemaal samen zouden zingen.