Tekst

Hoog op een groene terp staat een klein en strak wit kapelletje. De klok in de toren geeft op een eigenwijze manier galmend de tijd aan. Als een icoon in het landschap trekt het gebouw de aandacht: je moet er naar toe. Eenmaal boven ontdek je dat je er helemaal niet in kunt en blijkt het bouwsel bovendien veel kleiner dan het leek. Tegelijkertijd verbaas je je over de plek: boven alles uitstekend en ingeklemd tussen het spoor van de RandstadRail, snelwegen en Vinex-wijk Leidschenveen.

Het kapelletje op de terp is bedacht door Laurens Kolks en Dennis Lohuis. Stroom Den Haag benaderde deze ontwerpers van de Eindhovense Design Academy voor een kunstopdracht op de strook vervuilde grond aan de rand van deze nieuwbouwwijk. Deze ontwerpers houden zich bezig met de maakbaarheid van de ruimtelijke ervaring en de wisselwerking tussen mens, object en activiteit.

Terpen horen bij het Hollandse landschap. Al eeuwenlang proberen Nederlanders zich door het oprichten van dergelijke heuvels te beschermen tegen overstromingen en aanvallen. Net als vroeger hebben de ontwerpers ook op de terp in Leidschenveen een kerk als baken geplaatst. Er valt geen religieus teken te bekennen. Vroeger ontstond een dorp rond een kerk. In Leidschenveen groeide de nieuwe wijk er langzaam naartoe. Behalve als baken dient de terp met kerk ook als geluidswal. Zo smelten kunst, architectuur en landschapsvormgeving samen tot een miniversie van het moderne Nederland: te midden van verschillende soorten vervoer is vervuilde grond afgedekt met een idyllisch kerkje waar omheen een nieuw, eigentijds dorp.

Opvallend aan dit kunstwerk is het gezichtsbedrog. Door de hoogte van de terp, de afstand die de heuvel schept en door het gebruik van wit stucwerk in plaats van baksteen ontbreekt elke aanwijzing voor maat. Eveneens zijn maatgevers in de omgeving afwezig: geen lantaarnpaal, bankje of prullenbak te bekennen. Zelfs de dubbele kerkdeur zet je op het verkeerde been. Hoewel slechts 1.80m hoog wekt hij de suggestie van een wijdse kerkdeur.