Tekst

In vergelijking met de bescheiden betonnen ‘Knoop’ van Phil van de Klundert die in 1979 geplaatst werd bij het wijk- en dienstencentrum aan de Laakweg, zijn de drie roestvrijstalen zuilen van dezelfde kunstenaar echte blikvangers. De betonnen knoop is slechts 1 meter hoog, terwijl de minimalistische zuilen die in 1981 een permanente plek kregen op het gazon bij de waterkant aan de Middachtenweg, ruim 2 meter hoog zijn.

Van de Klundert genoot zijn opleiding aan de Haagse Vrije Academie (1963-1966). In de vroege jaren zeventig werd de beeldhouwer en installatiemaker vooral bekend door de knopen die hij in allerlei soorten, maten en materialen uitvoerde. Later veranderen de knopen in roestvrijstalen koppelstukken die bestaan uit bouten en moeren.
Rode draad in het oeuvre van de kunstenaar is de behoefte om verbindingen tot stand te brengen. Een ander vast gegeven is het streven naar visuele accenten. Van de Klundert wil visuele spanning bereiken zonder zich te laten verleiden tot onnodig effectbejag. Hij is vooral geïnteresseerd in richtingen en krachten. Zo is de opwaarts gerichte kracht van de drie zuilen voor hem een dankbaar vertrekpunt. In tegenstelling tot andere, gelijksoortige beelden die overdreven goed zichtbaar met moeren en bouten in de grond verankerd zijn om de worteling in de bodem te benadrukken, lijken de drie zuilen aan de Middachtenweg als vormen zonder vast fundament uit het gras op te rijzen.
In later werk gaat Van de Klundert nog een paar stappen verder. Zijn werk ontwikkelt zich steeds nadrukkelijker van statische geometrische vormen in de richting van natuurlijke groeivormen die onder meer verwijzen naar Ierse landschappen en vlinderbomen.