Tekst

Hoog boven de straat en het groen beweegt zich een mannetje voort over een dunne kabel. En dat doet hij alleen als de zon schijnt, want dan zetten zonnecellen de energie van de zon om in een voorstuwende kracht. Externe factoren en een mechaniek bepalen dus of deze ‘Draadloper’ zijn weg kan vervolgen en hoe snel hij op de 100 meter kabel tussen de twee gebouwen van het hoofdkantoor van Shell heen en weer kan gaan.

Dit tot de verbeelding sprekende beeld is gemaakt door Henk Visch. Deze beeldhouwer is gefascineerd door de grenzen van ons menselijke brein. Als mens ben je je bewust van het verschil tussen de wereld zoals je die met je zintuigen kunt waarnemen en de wereld zoals je die in je denken ervaart. Visch’ werk beweegt zich tussen die binnen- en buitenwereld en probeert tegelijkertijd de afstand daartussen te overbruggen. Om dat te kunnen, heb je volgens de kunstenaar metaforen nodig. Of de ‘Draadloper’ zo’n metafoor is, laat Visch wijselijk in het midden.

Rond 1980 toont Visch voor het eerst zijn zogenoemde getimmerde tekeningen. Die vormen de overgang naar de beeldhouwwerken waarmee hij begin jaren tachtig internationaal furore maakte. Hij geldt als een van de belangrijkste exponenten van de nieuwe beeldhouwkunst in ons land. Net als veel andere kunstenaars in die tijd stapte Visch van vormonderzoek en een abstracte beeldtaal over op figuratie en verhalende voorstellingen.

Of het nu om zijn opengewerkte draadplastieken gaat, zijn geometrische constructies of de menselijke gestalten die doen denken aan Afrikaanse sculpturen en verstilde beelden die herinneren aan Egyptische kunst: Visch werk doet een beroep op ons menselijk vermogen werkelijkheid, verlangen, herinneringen en fantasieën met elkaar te mengen. Aangezien ieder mens een eigen referentiekader heeft, zal de interpretatie van Visch beelden telkens wisselen. Zijn beelden zijn dan ook nooit eenduidig.