Tekst

‘Zij zijn groot en ik is klein, en da’s niet eerlijk, o nee.’
Aan het woord is Calimero. Dit zwarte kippenkuiken met een halve eierschaal op zijn kop werd begin jaren zestig een tekenfilmhit. Geboren in een nest met allemaal gele en grotere broertjes en zusjes piepte hij regelmatig dat het niet eerlijk was. Verschillende keren opnieuw uitgebracht, kijken kinderen ook nu nog naar de avonturen van dit kleine kuiken.
Met twee op elkaar staande figuren in trainingspakken en met Calimero-helm op verwijst beeldend kunstenaar David Bade naar de tendens dat steeds meer mensen in onze samenleving zich de passieve slachtofferrol van Calimero lijken aan te meten. Ook zijn eigen geboorte-eiland Curaçao lijdt volgens hem aan het Calimero-syndroom.

Zelf is Bade een en al activiteit. Als kunstenaar, maar ook als mede-oprichter van Instituto Buena Bista (IBB), een platform voor hedendaagse kunst en educatie op Curaçao. Als 23-jarige won Bade de Prix de Rome voor tekenen, een jaar later had hij zijn eerste solo in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Sindsdien reist hij met zijn rauwe, humoristische en tegelijkertijd kritische tekeningen, sculpturen en installaties de hele wereld over. Gewone dagelijkse dingen vormen vaak de aanleiding. Vakkenvullers in de supermarkt bijvoorbeeld roepen bij hem associaties op met zijn vak als kunstschilder (vlakkenvuller). Dit soort gedachten en aanleidingen plaatst hij het liefst door en naast elkaar op één doek of hij voegt ze samen met sculpturen tot een installatie. De associaties buitelen over elkaar. Ook in je eigen hoofd.

De tomeloze energie die van Bades werk afspat, is ook terug te vinden in zijn projecten voor jonge kunstenaars. Op het IBB biedt hij met collega-kunstenaar Tirzo Martha sinds 2006 jaarlijks dertig jonge talenten de gelegenheid hun creativiteit verder te ontwikkelen. Niks geen Calimero-syndroom!