Tekst

De monografie van zijn werk*, die in 2004 uitkwam, opent met een veelzeggend citaat van Lon Pennock zelf: ‘Mijn beelden gaan over de beeldhouwkunst. Het werk dat ik maak is geen medium van persoonlijke expressie en evenmin een uitdrukking van politieke idealen.’
De sculpturale vertrekpunten van Pennock vormen een vast gegeven in een oeuvre dat zich overigens wel degelijk ontwikkelt. Vanaf de tweede helft van de jaren tachtig valt in zijn werk een steeds grotere vrijheid ten opzichte van materiaal en compositie te bespeuren. Eenvoudige metalen vormen, zoals blokken en staven, zijn schijnbaar wanordelijk gestapeld of liggen en staan verstrooid op een grote onderplaat. Die werkwijze is gebaseerd op ‘gooioefeningen’ van de kunstenaar in zijn atelier. De zodoende ‘toevallig’ ontstane composities fotografeert hij om ze later met de grootste precisie opnieuw te arrangeren.
Daarnaast zoekt Pennock naar de oorsprong van het materiaal. De ruwe huid van onbewerkte blokken erts fascineert hem. Een bladderend oppervlak, kleurflarden, lasnaden, roest en een buts blijven zichtbaar. Deze sporen van toevalseffecten, de oneffenheden eigenlijk, geven zijn metaalsculpturen een sterke poëtische lading.
In de periode tussen 1976 en 1985 lag het accent op helderheid en eenvoud en op de essentie der dingen. Zoals ‘Intersection’ dat in 1981 in Kijkduin werd geplaatst. Een enorme doos van plaatstaal lijkt te ‘zweven’ boven een gelijkvormige tweede doos. Het gaat Pennock hier om contrasten: om zwaar en licht, vorm en tegenvorm, aards en hemels. Een monumentale totem in een stedelijke omgeving.
De roestvrijstalen ‘Boom’ uit 1972 is een vroeg werk. Oorspronkelijk stond het aan de Hoge Prins Willemstraat, later is het verplaatst naar het pleintje bij de kerk aan de Scheveningseweg. Pennock verwierp in die tijd alle overbodige esthetiek, maar zijn werk was daarvan nog niet volledig ontdaan. De boom moeten we niet simpelweg opvatten als abstrahering van de natuur. Het gaat de beeldhouwer om het reiken naar eenvoud: een stadium in het zoeken naar de kern.

*skulptuur 1968-2003 – lon pennock, uitgever Lannoo