Tekst

Of dat nu je eigen woonhuis is, het openbaar vervoer of je auto, als je in Wateringse Veld de deur uit stapt, dan stap je direct een museum binnen. Deze nieuwbouwwijk huisvest namelijk het bomenmuseum. Verspreid over de hele wijk heeft beeldend kunstenaar herman de vries langs straten, in plantsoenen en op pleinen zo’n 300 verschillende soorten bomen geplant. Per straat een andere soort.

Bij elke boomsoort van het museum bevindt zich, zoals in een echt museum, een bordje met de Nederlandse naam en de vorm van het blad. Bovendien heeft de vries een boek bij het museum uitgeven waarin meer toelichting per boomsoort alfabetisch is te lezen. Eigenlijk bedacht de vries een arboretum maar dan op de schaal van een wijk.

Oorspronkelijk is de vries opgeleid aan de Rijkstuinbouwschool in Hoorn. In 1953 ging hij zich naast zijn werk als plantkundige ook als autodidact met kunst bezig houden. Begin jaren zestig vormde hij met Henk Peeters en Armando de spraakmakende NUL-groep, een kunstenaarsgroep die streefde naar kunst waarin voorstelling geen rol speelde. In diezelfde tijd experimenteerde de vries met het boek als beeldend middel.

Rond 1970 zette hij de stap naar de kunst definitief. Toen verhuisde de vries ook naar het Zuid-Duitse Eschenau en ging de natuur een belangrijke rol spelen. Zijn geliefde plantenwereld werd hét thema van al zijn beeldende werk. Om duidelijk te maken dat mensen niet boven planten staan, schrijft hij consequent zijn naam en al zijn teksten zonder hoofdletters.

Internationale bekendheid geniet de vries met zijn ‘sanctuaria’, natuurreservaten in de vorm van een omsloten tuin. Wetenschap en kunst vormen voor hem geen tegenstelling. Zo maakt hij met het bomenmuseum in Wateringse Veld wetenschappelijke kennis niet alleen zichtbaar, maar ook voelbaar. En dat in een wijk waar duurzaamheid op allerlei manieren prioriteit heeft.