Tekst

Theatraal heft de vogel zijn kop en spreidt hij zijn vleugels. Het is de uit zijn as herrezen mythologische vuurvogel Phoenix, die zichzelf op hoge leeftijd verbrandt om als jonge vogel terug te keren. Dit bronzen dier, symbool van verjonging en wederopstanding, bekroont een stompe gedenknaald van steen. Met zijn keuze voor de Phoenix, als hoofdelement van het Loosduinse bevrijdingsmonument, gaf de Haagse beeldhouwer Pieter Biesiot aan na de Tweede Wereldoorlog vooruit te willen kijken en het nieuw verkregen leven in vrijheid te willen omarmen. De stenen naald met erin de namen van de 24 tijdens acties omgekomen Loosduiners, laat de andere kant zien: de donkere periode van de oorlog en de onderdrukking door de Nazi’s. Behalve de bronzen Phoenix, maakt vooral deze reeks van namen indruk.

De religieuze Biesiot vervaardigde veel kerkelijke kunst, zoals kruisbeelden en madonna’s. In kerken in Den Haag, maar ook daarbuiten, treffen we kunstwerken van hem aan. Zijn niet-kerkelijke kunst vinden we in scholen en openbare gebouwen, op pleinen of een brede stoep, zoals het bevrijdingsmonument in Loosduinen op de splitsing van de Lippe Biesterfeldweg en de Loosduinse Hoofdstraat.

Van de ontwerpen voor dit kunstwerk bleven krantenberichten met foto’s bewaard. Deze tonen de ontwikkeling van ontwerp tot monument. In de eerste opzet waren de Phoenix en de namen al aanwezig. Daarnaast stonden er twee figuren in het steen, een geallieerde soldaat en een verzetsstrijder. Biesiot liet ze in het uiteindelijke ontwerp achterwege. Het lijkt tegenstrijdig, maar deze versobering gaf het werk juist meer zeggingskracht. Burgemeester mr. F.M.A. Schokking zei er het tijdens de onthulling in 1955 het volgde over: ‘Dit monument staat er om als het ware iedere voorbijganger iets toe te roepen. Niets zou het betekenen als er gedachteloos langs gegaan wordt’.