Tekst

Een bank gemaakt van niets meer dan een gebogen plaat roestvast staal en twee planken meranti-hout. Dat is typerend voor het werk van André van Lier. Van Lier, die behalve beeldhouwer ook grafisch en industrieel ontwerper is, heeft een sterke voorkeur voor het ongekunstelde. Zuivere materialen, zoals hout en metaal en geometrische vormen, waaronder de ellips, de cirkel, de rechthoek en het vierkant, domineren zijn werk. De bank uit 1988 is een toonbeeld van de eenvoud die Van Lier nastreeft. Met een zeker raffinement. Want kijken we goed naar de bank, dan zien we subtiele inkepingen voor de planken in het metaal. Met een schuine snede voor de rugleuning ontstaat een fraai lijnenspel.

Van Lier slaagt er ook in de kijker te verrassen. Zo plaatste hij in Voorschoten een enorme rechthoek, die uit het gazon gesneden is en aan een kant is opgetild. Een beeld waar vooral fietsers en wandelaars geregeld even bij stil staan en met enige verbazing naar kijken. En wat te denken van de felrode metalen knoop bij het Schenkviaduct? Erbij stil staan is niet verstandig, maar opvallen doet ‘Roadline’ zeker. Als uitbeelding van de verkeersstromen daar, is dat ook de bedoeling.
In de jaren negentig van de twintigste eeuw werd vooral de term constructivistisch verbonden met het werk van Van Lier. Ook door de kunstenaar zelf. Logisch, want in het constructivisme gaat het net als bij Van Lier om de zuivere vorm zonder een directe relatie met de zichtbare werkelijkheid. Daarbij legt Van Lier rond 2010 ook verbanden met het Bauhaus (1920-1933), een kunststroming die trachtte de grenzen tussen kunst, kunstnijverheid en architectuur te doorbreken. Als we naar deze bank kijken, weten we dat Van Lier erin slaagt het onderscheid tussen de disciplines weg te nemen. Want is de bank niet net zo goed een sculptuur?