Tekst

De twee balspelers bij de sporthal aan de Parkzijde balanceren op een metershoge ranke zuil. Doordat zij hun handelingen op grote hoogte verrichten, krijgen ze iets onaantastbaars. Daar komt bij dat de actie door beeldhouwer Gerard van Remmen zó sierlijk gestileerd is dat de sportbeoefening van de twee balspelers eerder op een ballet lijkt waarvan de choreografie met zorg en gevoel voor harmonie wordt uitgevoerd. Naast verwantschap met dansbewegingen roepen de lichaamshoudingen associaties op met een balanceeract op het slappe koord.

De balspelers zijn bijna anderhalve meter hoog, maar door hun plaats op de hoge kolom lijken ze slanker en langgerekter dan ze feitelijk zijn. Van Remmen heeft alles uit de kast gehaald om harmonie, evenwicht, visuele spanning, gracieuze actie, dynamiek, dualiteit en twee-eenheid te verbeelden.

Van Remmen behoort tot de naoorlogse generatie van Haagse beeldhouwers die streefde naar integratie van kunst in het publieke domein. Met collega’s Dirk Bus en Bram Roth nam hij diverse bouwplastieken in de Haagse buitenruimte voor zijn rekening. Het gaat daarbij om beelden en reliëfs die wat onderwerp betreft vaak aansluiten bij klassieke mythologie. Hun vormentaal leunt sterk aan tegen de principes van klassieke beeldhouwkunst. Daarbij vallen de verheven lichaamshoudingen in het bijzonder op.

Bekend zijn de bouwplastieken die Bus, Roth en Van Remmen begin jaren zestig maakten voor het voormalige Haagse stadhuis aan het Burgemeester De Monchyplein. Van Remmen tekende voor de beelden Pomona, Flora, Athene en Ceres bij de ingang van het gebouw. Hij studeerde aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en werkte vooral in figuratieve stijl, hoewel ook enkele abstracte beelden van hem bekend zijn die aansluiting zoeken bij de architectuur waarmee ze bewust een relatie aangaan. De kunstenaar concentreerde zich op portretten, figuren en reliëfs en hij maakte verzetsmonumenten in Voorburg en Maassluis.