Tekst

Wat doet die zittende man met die slangen daar boven de ingang van dat monumentale gebouw aan de Sportlaan? De kleinste kronkelt weerbarstig om een stok, terwijl de twee forsere exemplaren met opengesperde bek naar je sissen. Als je beseft dat deze beelden gemaakt zijn voor een ziekenhuis en weet dat ze de verbeelding zijn van Asklepios, dan zijn ze een stuk minder afschrikwekkend. Asklepios is immers de god van de geneeskunst in de oude Griekse mythologie. Hij wordt steevast afgebeeld met een staf met daaromheen een kronkelende slang: de esculaap. Al eeuwen is dit het symbool voor artsen. Wel toepasselijk moet beeldhouwer Hubert van Lith hebben gedacht om juist deze Griekse god in brons op de luifel van het ziekenhuis te plaatsen.

Al in de jaren twintig van de 20^e eeuw had op deze locatie een Rode Kruisziekenhuis gestaan. In 1942/43 werd dat echter door de Nazi’s ontruimd. Samen met een heleboel huizen moest het plaatsmaken voor de Atlantikwall en een 27 meter brede tankgracht daarachter. Daarmee hoopte de bezetter aanvallen vanuit zee af te kunnen wenden. Na de oorlog kreeg architect M.J. Luthmann de opdracht een nieuw gebouw te ontwerpen. In 1960 was dat klaar. Van Lith kreeg opdracht de hoofdingang te verfraaien.

Aan het Rijksinstituut tot Opleiding van Tekenleraren en de Rijksacademie van Beeldende Kunsten te Amsterdam werd Van Lith opgeleid tot graficus, tekenaar en schilder, maar vooral ook tot medailleur en beeldhouwer. De bekende Jan Bronner was een van zijn docenten. Van Lith maakte klassiek figuratief werk in steen en brons. Arbeiders en vrouwen vormden doorgaans het onderwerp. Na de Tweede Wereldoorlog realiseerde hij verschillende oorlogsmonumenten, waaronder ‘Ongebroken verzet’ dat sinds 1965 op de kop van de Rotterdamse Westersingel staat. Net als Asklepios een klassiek beeld met in de blik een tikkeltje persoonlijke emotie.