Tekst

Een beertje van beton, een ‘afvalbak’ van brons in een park, of een dorische zuil van piepschuim tussen de betonnen steunpilaren van een expositieruimte. Yumiko Yoneda gebruikt materialen en vormen, waarmee ze de betekenis van het object wezenlijk verandert. Daarmee zorgt de Japanse beeldhouwer, die in Nederland woont en werkt, voor verrukkelijke verrassingen. Want je kijkt vreemd op als de afvalbak waar je je papiertje in wilt gooien, helemaal geen bak is en bovendien is uitgevoerd in brons. Maar je vergeeft het de kunstenaar, die met zulke spitsvondige ideeën komt, direct.
Toch wil Yoneda met haar kunst meer dan alleen een geestige vondst laten zien. Door dingen om te draaien en de tegenstelling te zoeken, toont ze aan dat niets is wat het lijkt. Yoneda’s kunst laat de beschouwer even wankelen om na het hervonden evenwicht steviger te staan. De ‘Afvalbakken’ uit 2000 in het Zuiderpark doen je beseffen dat geconcentreerd observeren essentieel is voor een goed begrip van de werkelijkheid.
Bij Yoneda lopen de materialen uiteen, verschuiven accenten en veranderen vormen. In essentie draait het in haar kunst om tegenstellingen. Zo maakt ze totaal abstracte beelden, waarin figuratie en abstractie om de aandacht vechten. Dit gebeurt bijvoorbeeld in haar serie gevoelsportretten uit 2003. De ‘portretten’ hangen als niet te duiden witte, ingedeukte bollen aan de muur. Tot het licht op een bepaalde manier langs de subtiele holtes in het object strijkt en de bol verandert in een herkenbaar gezicht. Yoneda’s houten beelden uit begin jaren negentig vertegenwoordigen het contrast tussen natuur en cultuur, als een soort onlosmakelijke Yin en Yang. Tot slot is er de tegenstelling tussen het object en het materiaal, zoals bij de afvalbak van brons of zoals bij haar beertje uit 2005, dat zich in de beton niet meer zo lekker laat knuffelen.