Buiten Beeld
Status
Permanent
Categorie
Bestaat niet meer
Sinds
01-06-2023
Toelichting
Soms heeft een kunstwerk wat je noemt materiaalpech. Dat overkwam beeldhouwer Anno Dijkstra met zijn bijdrage aan De Beeldengalerij. In 2011 goot hij zijn beeld A Last Farewell in een nieuw soort kunststof. Eentje die minder milieubelastend was. Dat was een mooi streven en tegelijkertijd gaf dit materiaal hem de mogelijkheid om na het gieten het beeld met een beitel nog een keer extra te bewerken voor een directer effect.
Tegen de verwachting in bleek het materiaal toch meer te lijden te hebben van weer en wind. Regelmatig schoonspuiten onder hoge druk – een gangbare manier om (gewone) objecten in de openbare ruimte te reinigen - had ook geen positieve uitwerking. In de loop van de tijd kwamen er steeds meer barsten in. Omdat die niet reparabel bleken, goot Dijkstra een tweede exemplaar. Ook daarin ontstonden barsten. Toen het beeld daarnaast gevaarlijk begon te hellen, is uiteindelijk in overleg besloten het beeld uit De Beeldengalerij te halen. In juni 2023 is het opgehaald uit het Open Depot in het Zuiderpark, waar het al eerder naartoe was verhuisd vanuit het centrum.
Beeld
Gegevens kunstwerk
Titel
A Last Farewell
Kunstenaar
Jaar
2011
Materiaal
Kunststof
Afmetingen
300 cm
Deelcollectie
Locatie kunstwerk
Adres
Open Opslag Beeldengalerij Zuiderpark, Den Haag
Stadsdeel
Escamp
GPS gegevens
52.057091639456, 4.2906165659485 Bekijk op plattegrond
Omschrijving kunstwerk
Tekst
Een vakantiekiekje. Daar lijkt het sokkelbeeld van Anno Dijkstra nog het meeste op. Een Amazone-indiaan in vol ornaat omarmt voor de foto een willekeurige westerse toerist. Het blijkt wel een kiekje met een scherp randje. Want waarom heeft de indiaan geen rechterarm? En hoe komt het dat het witte beeld hier en daar gerepareerd lijkt te zijn in een andere kleur? Het praktische antwoord is dat die arm niet paste binnen de strakke afmetingen die voor elk sokkelbeeld gelden. Belangrijker zijn echter andere associaties die door de amputatie ontstaan. Samen met de reparaties roept het direct herinneringen op aan beelden van de oude Grieken en Romeinen. Tegelijkertijd verwijst het naar het feit dat de oorspronkelijke Amazone-cultuur voor haar voortbestaan tegenwoordig grotendeels afhankelijk is van toerisme. Omgekeerd heeft de westerse toerist behoefte aan het consumeren van authentieke culturen. Zeker in de drukke winkelstraten waar het sokkelbeeld staat, roept dat de vraag op: wie is er nu eigenlijk afhankelijk van wie?
Veel van Dijkstra’s werk gaat over beelden die krant en televisie dagelijkse over ons uitstorten. Denk aan het napalmmeisje uit Vietnam, de paddenstoelwolk van de atoombom of de vermoorde Theo van Gogh. Deze vaak schokkende beelden staan in ons collectieve geheugen gegrift. Door van zulke iconische beelden hyperrealistische sculpturen te maken en ze op een bijzondere manier te presenteren, zet Dijkstra je aan het denken over wat die beelden eigenlijk laten zien en vooral ook hoe. Zo confronteert de kunstenaar de beschouwer niet alleen met zijn eigen reactie, maar ook met vragen over het gebruik van beelden in de media. In 2008 bijvoorbeeld plaatste Dijkstra tijdens de tentoonstelling ‘Madrid Abierto’ een sculptuur van een ondervoed kindje op een boulevard in de Spaanse hoofdstad. Voorbijgangers sloegen het beeld een lap stof om, aaiden het of gingen ermee op de foto. Die uiteenlopende reacties zijn in een publicatie vastgelegd.
Momenteel is dit beeld uit de Beeldengalerij gestationeerd in het Zuiderpark.