Tekst

Nieuwbouw van het Johan de Wittcollege aan de Capadosestraat in stadsdeel Laak was de aanleiding voor deze kunstopdracht. Het langgerekte gebouw heeft de entree aan de achterkant en op de kopse kant een blinde gevel. Dat werd het uitgangspunt voor de opdracht die beeldhouwer Gijs Assmann mocht uitvoeren. Zijn werk zou het gebouw in de straat een smoel moeten geven en tegelijkertijd de weg wijzen naar de entree.

Aan het begin van het traject liet Assmann de commissie met architect en vertegenwoordigers van de toekomstige gebruikers eerst 25 schetsen zien. Daaruit kozen zij samen met hem een favoriet. Het is een ontwerp van een stapeling alledaagse objecten gecombineerd met delen van het menselijk lichaam: een paar Ugg’s, een trosje opstijgende ballonnen, een grote vuilniszak, maar ook een los been en enkele abnormaal langgerekte armen. De beeldtaal hiervan sluit direct aan bij die van het vrije werk van deze kunstenaar.

Assmann citeert graag vrijelijk uit eigentijdse strips, pornografie en Middeleeuwse kunst – denk aan waterspuwende monsters op kathedralen. Wat hem daarin aantrekt is het menselijk tekort en de meer zwarte kanten van het leven. Al sinds hij eind jaren tachtig landelijke bekendheid kreeg, verbeeldt hij op een vrolijke en verleidelijke manier in kleurrijke keramieken sculpturen en tekeningen thema’s als dood, seks en religie. De ondertoon daarvan is minder luchtig, eerder wrang.

Hoewel er binnen het oorspronkelijke budget slechts ruimte was om een manshoog beeld te produceren, is het met een extra bijdrage van het landelijke Mondriaan Fonds gelukt om een ruim vier meter hoge sculptuur te realiseren. Nu verhoudt Assmanns beeld zich zowel tot de scholier als tot de omliggende architectuur.

Assmanns ‘Ballonnenkind’ verwijst zowel naar de eigen leefomgeving van de scholieren als naar hun verlangen om de eigen beperkingen te ontgroeien en verbeeldt zo het menselijke vermogen tot transformatie.